!! NOWY POST !!
Każda z nas marzy o facecie szytym na miarę. Te, które wyrosły już z bajek i wiedzą co ważne, a co niewykonalne. Nie znajdziesz księcia na białym koniu- po pierwsze, bo takiego nie ma a po drugie, zanudziłabyś się z nim na śmierć ;) Czego więc szukać? Na co zwracać uwagę? Co tak naprawdę w partnerze jest ważne i…nie podlega żadnym negocjacjom poza miłością? Dziś napisałam dla Was tekst, dotyczący właśnie takich cech i zachowań, które powinny być top 5 kogoś, komu oddajecie swoje serce.
- Szanuje
Nie da się go kupić ani dostać od tak, ale jest czymś bez czego nie ma prawdziwego związku, relacji a nawet przyjaźni. Partner musi Cię szanować i to nie podlega dyskusji. Prawdziwy mężczyzna nie będzie Cię wyzywał, obrażał, traktował jak przedmiot. Nigdy też nie podniesie na Ciebie ręki, nie sprawi, że będziesz się go bała czy, że poczujesz się gorsza lub głupia. Niezależnie od tego co zrobisz i powiesz, on będzie umiał odnieść się do Ciebie z szacunkiem nawet podczas kłótni.
- Opiekuje się
Prawdziwy mężczyzna dba o swoją partnerkę i jest to dla niego kwestia honoru i ambicji. Chce by czuła się kochana, bezpieczna, piękna i niczego się nie bała. Dzięki niemu kobieta nie obawia się o wspólne jutro, wie, że nikt jej nie skrzywdzi a jej partner zadba o to by niezależnie od sytuacji, poradzili sobie ze wszystkim. On jest ostoją i silnym ramieniem tego związku, które w razie potrzeby, jest zawsze.
- Nie manipuluje i nie szantażuje
Człowiek, który kocha kobietę, nigdy nie będzie jej szantażował i nią manipulował. Nigdy nie będzie używał podstępów, gierek i kłamstw by z nią być, by ją zatrzymać, by coś na niej wymusić. Będzie to potrafił zrobić męską rozmową, argumentami lub w inny, szlachetny sposób. Wszystko co jest działaniem za Twoimi plecami w niehonorowy sposób, nie jest akceptowalne.
- Nie odcina Cię od rodziny i przyjaciół.
Ktoś kto robi coś takiego ma albo zadatki na psychola albo czuje się zagrożony przez osoby trzecie. Normalna relacja to taka, w której zarówno Ty jak i on chcecie poznać swoich bliskich, chcecie mieć z nimi choćby poprawne relacje i nie każecie partnerowi wybierać. Oczywiście sytuacje są różne, czasem toksyczne i wtedy oczywiście trzeba je zakończyć. Musi to być jednak Twoja decyzja a nie coś wymuszonego przez partnera. Wasze rodziny nie muszą się kochać i widywać każdego dnia, ale dojrzali ludzie umieją zachować się z klasa i szacunkiem w stosunku do tych, którzy są dla ukochanego bliscy.
- Nie kłamie, lecz rozmawia
Bo gorzka prawda jest zawsze lepsza niż najsłodsze kłamstwo. Jeśli się kogoś kocha, o wszystkim można z nim porozmawiać, wyjaśnić, wytłumaczyć i dogadać. Ludzie chcący ze sobą być, zawsze znajdują kompromis i wyjście z trudnej sytuacji. Potrafią być ze sobą szczerzy, otwarci i nie obrażać się na siebie za to, że czasem muszę pojawić się słowa, zarzuty czy skargi, których nie chcielibyśmy usłyszeć. Takie szczere słowa i rozmowy, należy doceniać a nie się za nie obrażać. Posiadanie partnera, który mówi Ci o wszystkim co czuje, to skarb.
Jakos ciezko wyobrazic mi sobie, że to realne zachowania.
A co jest w nich nierealnego? :)
A ja takiego mężczyznę mam u swego boku.
Dziewczyny, tacy mężczyźni istnieją! na pewno nie jest łatwo trafić na kogoś takiego, ale wszystko jest możliwe. Ja po 7 latach fatalnego związku z człowiekiem który nie posiadał ani jednej z wyżej podanych cech odnalazłam bratnia dusze która ma w sobie wszystko to o czym marzyłam. Życzę wam takich wspaniałych ludzi na swojej drodze! :)
Zdecydowanie- to są po prostu NORMALNI mężczyźni! Nic niesamowitego i nieistniejącego jak jednorożce :) Kobiety wbiły sobie do głowy, że facet, który szanuje czy się opiekuje nie istnieje- a to bzdura!
Można śmiało powiedzieć, że kobieta powinna się cechować tymi racjami. Mówię za siebie. Ja-kobieta.
Mój facet, ani mnie nie szanuje (uważa, że podczas kłótni wszystko może powiedzieć i mnie obrazić, uważa mnie za głupia i nie czuje się dla niego wartościowa), ani się nie opiekuje. Mieszkamy razem już prawie 3 lata. Po poważnej rozmowie kiedy już mu powiedziałam, że mam dosyć tego związku on mówi, że się postara, dałam nam jeszcze szansę, a tymczasem nie zamierzał być przy mnie teraz wtedy kiedy go potrzebowałam. W mojej głowie toczy się wielka burza, jestem już tym zmęczona, a z drugiej strony potrafi rzucić takim argumentem, że czuje się winna, albo, że przesadzam. Dopóki go nie widzę, jestem pewna swojego, wiem, że to nie jest facet na przyszłość, a jak zaczynamy rozmawiać to zaczynam się obwiniać.. jestem psychicznie sparaliżowana i wykończona..
Bo zrobił z Ciebie swoją ofiarę, wie, że mu na to pozwalasz i uzależnił Cię od siebie.
Racja, ale nie umiem się z tego uwolnić, wiem, że powinnam, ale ciągle nie jest ten moment, ciągle zaczynam myśleć, że przecież potrafi być kochany i czy nie będę żałować jak to zrobię.. mimo, że wiem jak wiele przykrości mi zrobił i nie chce tak żyć.
Sama mówisz, że sprawił Ci wiele przykrości itp. Zacznij sie droga kobietko szanować a wtedy podejmiesz słuszną decyzję.Trzymam kciuki.