Miasto seksu i kasy

Ostatnio jedna z Was zapytała mnie o to jak żyje mi się w Warszawie, jakie są realia takiego życia oraz jak wygląda szukanie miłości w wielkim mieście. Dlatego właśnie postaram się dziś napisać o tym troszkę więcej niż między wierszami w kilku postach.

Zacznę od tego, że rdzennie pochodzę z Warszawy. Tu się urodziłam i tu od zawsze żyje. Tylko tata mojego ojca nie był stąd, reszta jest tu od zawsze co oznacza, że jestem z tej garstki osób, która nie jest przyjezdna. Wciąż słyszę, że to rzadkość i fakt, tak jest. Moje spostrzeżenia mogą więc być nieco inne niż chociażby te, które ma osoba mieszkająca tu od kilku czy kilkunastu lat.

Jeśli ktoś zapytałby mnie czy Warszawę faktycznie można nazwać miastem seksu i biznesu – odpowiadam, że tak. Jeśli ktoś pyta czy łatwo znaleźć tu miłość – odpowiadam, że zdecydowanie nie. Jeśli ktoś pyta o to czy dostrzegalna jest różnica między kimś stąd a kimś przyjezdnym – odpowiadam, że tak.

Większość osób przyjeżdża do Warszawy w celach zarobkowych. Ludziom wydaje się, że łatwiej znaleźć tu prace i że więcej się zarabia. Technicznie rzecz biorąc nie do końca tak jest. Mój W. przez wiele lat mieszkał we Wrocławiu, teraz mieszka w Warszawie i…on sam już dostrzega rozliczne różnice. Tu pogoń za kasą, tam raczej sielskie kulturalno-studenckie życie. Tu wyścig szczurów, tam dużo więcej miejsca pracy za właściwie taką samą kasę, ale z mniejszymi kosztami życia. Wszystko ma swoje plusy i minusy. Z pewnością jest tu dużo osób, które przeniosły się do stolicy chcąc więcej zarabiać, pracować w korporacji, rozwijać się zawodowo. U wielu osób więc widać ten ogromny nacisk i presję na kasę i prace. Jednocześnie odbija się to na relacjach międzyludzkich. Kiedy żyjesz w pędzie, wciąż zapracowany, bez chwili wytchnienia i choćby ułamka tematów osobistych, zaniedbujesz inne sfery życia. Nie masz czasu na budowanie i pielęgnowanie relacji z innymi, ciężko Ci kogoś poznać, związać się na stałe. Przez to spora większość ludzi albo chodzi na randki z aplikacji, aby zaspokajać powierzchownie swoje potrzeby towarzyskie lub by zorganizować sobie szybki i łatwy seks bez zobowiązań. Gro osób wmawia sobie, że nie potrzebuje w tym momencie życia związku czy rodziny, ponieważ ma na to czas a teraz chce skupić się na karierze- tak jest zwykle u ludzi 23-28lat. Nieco odrębną grupą są studenci, którzy zwykle na początku żyją marzeniami o tym co spotka ich w stolicy.

Czy chciałabym mieszkać gdzieś indziej? Chyba nie. Wydaje mi się, że jedynym miastem poza Warszawą, w którym bym siebie widziała, jest Wrocław. Lubię tamta energię i klimat oraz tamtejszych ludzi nie przeszkadza mi jednak Warszawa. Na szczęście zawsze należałam do tej mniejszości, która się nią „nie jara”, której to miasto nie wciągnęło i nie przeżuło. Epizod korporacyjny mam za sobą a moje spojrzenie na życie, związki oraz to co w życiu ważne, naznaczone jest moimi doświadczeniami, które trzymają mnie z dala od podniecania się kasą, rządzą pieniądza za wszelką cenę czy wyrzekaniem się życia rodzinnego na rzeczy pracy po godzinach dla obcych i wyzyskujących mnie ludzi ;)

To co chciałabym dodać na koniec to na pewno to, że każda osoba jest inna i powinna mieszkać tam, gdzie czuje się najlepiej i czuje się sobą. Dla jednych ich miejsce na ziemi będzie spokojna wieś i bliskość natury, inni najlepiej czują się w otoczeniu szklanych wieżowców. A Tobie, gdzie jest najlepiej?