Zmiany, zmiany…i kolejne podsumowania

!!NOWY SPECJALNY POST!!

 

 

Wczoraj minęły 3 lata, od kiedy dla Was piszę. Jak już wspominałam z tej okazji, przez ten długi czas poza moją książką (272 strony tekstu), napisałam dla Was 432 wpisów na blogu, goszcząc na nim ponad 1 890 345 czytelników!! WOW. Dla mnie to naprawdę wiele znaczy :) Właśnie z tej okazji postanowiłam napisać dla Was teks z odrobiną prywaty, podsumowań i spostrzeżeń z tego czasu. Mam nadzieję, że przeczytacie go z przyjemnością ;)

Kiedy zaczęłam pisać te kilka lat temu, wiedziała o tym garstka bliskich mi osób. To one czytały moje wypociny, one je komentowały i kibicowały w moim pierwszym małym przedsięwzięciu (po ogarnięciu się i powróceniu na łono społeczeństwa) ;) Stopniowo i z biegiem czasu, zaczęły dołączać do naszego grona przyjaciele tych osób, ich znajomi i osoby całkowicie z Pamiętam jak moja znajoma powiedziała mi, że jej koleżanka w pracy, ukradkiem mnie czytuje. Albo moment, gdy sama jadąc tramwajem zauważyłam, że dziewczyna siedząca przede mną z wypiekami na twarzy, czyta właśnie mój post na telefonie. Zastanawiałam się jak to się stało i jak to możliwe?! Nagle z kilkudziesięciu znajomych osób, zrobiło się ponad 68 tysięcy zupełnie obcych osób, które obserwują mój profil i każdego dnia nie tylko wchodzą na bloga, ale i na moje pozostałe media społecznościowe :) Część z nich poznałam osobiście, z wieloma rozmawiałam telefonicznie. Niezliczona ich ilość wysłała mi wiadomości czy podziękowania…za to, że piszę i bywam przy tym bezkompromisowa i bezlitosna.

Oczywiście poza momentami szalenie miłymi i krzepiącymi, zdarzały się też takie, kiedy trafiał mnie szlag, zalewała krew a na usta cisnęły mi się przekleństwa. Czas, kiedy powtarzałam sobie, że to koniec, że mam dość, że pewnych ludzi się nie zmieni i nie warto się dla nich starać, pisać, poświęcać. Bywało, że dopadały mnie chwile zwątpienia i demotywacji. Na szczęście jednak mijały, z każdą ciepłą wiadomością od Was oraz zmianami, jakie zachodziły też we mnie. Zwyczajnie uzmysłowiłam sobie w pewnym momencie, że nigdy nie dogodzę wszystkim, że zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał mi dopiec, dogryźć, spróbować mnie sprowokować, skopiować czy wylać na mnie swoje frustracje i zawiść w formie hejtu.

Myślę, że to właśnie dzięki tym ludziom, po raz kolejny wzmocniłam swój charakter, jeszcze bardziej się zmotywowałam, ale i zdałam sobie sprawę, że to, co robię, nie musi i nie będzie dla każdego. Nie jestem typem blogereczki, która kolekcjonuje laiki ;), Jeśli, ktoś psuje panującą tu atmosferę, obraża innych czy choruje na szalenie popularną ostatnio przypadłość, zwaną „bólem d…”, nie jest tu trzymany na siłę. Wręcz przeciwnie, nie wdaje się już w jałowe dyskusje i komentarze, bez najmniejszego sensu lecz bez żalu się żegnam.

Wbrew temu, co możecie myśleć, nie tylko część z Was sporo się ode mnie nauczyła, ale i ja wiele nauczyłam się od Was. Udało mi się również, a przynajmniej takie docierają do mnie sygnały, nieco odczarować złe wrażenie, jakie pozostawia po sobie wielu internetowych twórców ;) Okazało się, że blond dziewuszka może nie mieć trudności z wypowiedzią „na żywo”, potrafi sklecić zdanie po polsku, a nawet powiedzieć coś z sensem ;) Samej sobie udowodniłam również jak wiele wyzwań potrafię podjąć na raz, mimo obaw, leku czy bycia raczej wstydliwą na forum. Niektórym, pokazałam też, że można spełniać nawet te najśmielsze pragnienia a sobie, że kiedy się chce, można pogodzić pracę, pasje, życie osobiste, spełnianie marzeń i prowadzenie bloga. To, że bloger nie musi być, jak to wielu uważa, darmozjadem, który żeruje na odbiorcach, wszystko dostaje za darmo, nie ma pracy a zarabia na pstrykaniu fotek i postach, zawierających milion zdjęć i 6 zdań tekstu ;) Może być zupełnie zwyczajną osobą, która robi to z pełnym zaangażowaniem mimo ogromu pracy i życia rodzinnego a teraz dodatkowo godzi to z rolą przyszłej mamy.

I chyba najważniejsze- czyli dowód na to, że nigdy nie jest za późno, by zacząć od nowa. Dowód, że przeszkody i ograniczenia istnieją jedynie w nas i nie ma tu żadnego „ale”. Niezależnie od wieku, pochodzenia czy sytuacji, możesz i powinieneś walczyć o siebie i swoje szczęście. Co więcej, jeśli zrezygnowałaś z walki, możesz mieć pretensje tylko do siebie. Najpiękniejsze jest to, że pokazuje to nie tylko moje historia, ale i kilkadziesiąt tysięcy Waszych historii, które przeczytałam przez ostatnie 3 lata. Od kobiet w różnym wieku, w kompletnie pogmatwanych sytuacjach, z dziećmi i bez, z problemami, chorobami, z wiosek i wielkich miast, tych na emigracji i z przeróżną przeszłością. Każda, która uwierzyła i zawalczyła- wygrała nowe życie i kolejną szansę.

Mam nadzieję, że będę nadal mogła dla Was pisać, że pogodzę to z nowym rozdziałem w moim życiu, z nową rolą i obowiązkami, których z miesiąca na miesiąc mi przybywa a nie ubywa ;) Liczę również na to, że kolejne z Was postanowią podjąć ważne decyzje w swoim życiu, wdrożyć z zmiany i pozbyć się strachu blokującego je przed skierowaniem swoich kroków w nowym i nieznanym kierunku. Życzę Wam szczęścia, przemyślanych decyzji, pewności siebie, mądrości i szczęścia. Pamiętajcie, że ten, kto wciąż próbuje, ma dużo większe szanse na sukces niż ten, kto czeka z założonymi rękoma :)